Em jin her 8’ê Adarê li qadan li dijî desthilatdarîya mêran diqîrin “Bijî hevgirtina jinan!”. Em femînîst, her sal di meşa xwe ya 8’ê Adarê de hewl didin dengê têkoşîna femînîst bigihînin hemû jinan, em serhildana xwe ya li dijî mêrsalarîyê diqîrin, dibêjin “Bijî têkoşîna me ya femînîst!” Ji par ve di enîya serdestîya mêran de tiştekî neguherî! Tifaqa mêr, dewlet û sermayeyê li ser ked, laş û zanavê me zext û îstîsmara xwe berdewam dike. Em jin di sala dawî de dîsa bûn Pîpa û hatin qetilkirin, me ji bavên xwe lêdan xwar; em li kolanê, li cihê kar hatin tacîzkirin, em bûn namûsa mêran û hatin kuştin; ji ber ku em çepgir, kurd, fahîşe, a rastî jî jin in, em rastî şîdeta dewletê hatin. Hevkarîya mêr-darazî-dewletê, lêdan, tacîz û tecawizên ku li me hatin kirin him piştguh kirin, him jî bi hênceta ku ew provokasyoneke neheq be, hewl da kujêrên me biparêze. Em bêdeng neman û em ê bêdeng nemînin, Ji bo ku her kes bibihîze, biqîrin tundîya mêran bi dawî bibe!

Kevneperestî, çewisandina xwe ya qadên me yên jiyanê didomîne. Neteweperestî, bi derewên “Bila welat sax be!” û bi ruhê dijminatîya xwe ya li dijî biratîya gelan bo mirin û kuştinê; kevneperestîya olî jî ji bo mezinkirina malbat û nirxên olî yên mêrsalar şîretan li me dikin.